تاریخچه لغت کاراته
کاراته (karate -ژاپنی: 空手) که از دو بخش متفاوت کارا (Kara) و ته (Te) مشتق شده است.
در ابتدا کاراته را به وسیله حروف چینی می نوشتند و به همین دلیل مفهومی که القا می نمود کارا به معنی چینی و ته به معنی دست که این معنی از توته (Tote)به معنای دست چینی می بود معنا می شد. و تا زمانی که کاراته می خواست عضو انجمن هنرهای رزمی ژاپن بنام دای نیپون بوتوکو کای (Dai Nippon Butoku Kai) شود طبق خواست انجمن یکی از شروط پذیرش کاراته به عنوان عضویت در انجمن این بود که توسط اساتیدی شامل فوناکوشی ، مابونی و میاگی و ... طریقه نوشتاری کاراته را از حالت چینی به ژاپنی تبدیل نمود و از آن به بعد کاراته معروف شد به کارا (تکنیک و مبارزه) و ته ( دست) که مفهوم کل آن مبارزه با دست خالی می باشد.
{منظور از طریقه نوشتاری همان کانچی های چینی و ژاپنی هستند:به این کانچی ها کارکتر یا به اصلاح شخصیت میگویند این شخصیت ها که در خوشنویسی های چین و ژاپنی جای دارند متنوع و دارای معنای مختلف هستند ،کلماتی ممکن است معنا و مفهومی متفاوت داشته باشد برای همین هرگاه نویسنده ای بخواهد معنای مخصوص از یک کلمه را بکار ببرد از کانچی مخصوص آن استفاده میکند که خواننده مورد نظر برای دست یابی به معنای آن دچار سردرگمی نشود کاراته نیز با کانچی ژاپنی نوشته و معنای آن متفاوت شد .در طول مطالب این وبلاگ بیشتر با این موارد آشنا میشوید.}
***تهیه و تنظیم : کیوکوشین کاراته شهرستان مرودشت***
